قدیمی‌ها گفته‌اند: «خنده بر هر درد بی‌درمان دواست»، اما همیشه حواسمان باشد با هم بخندیم نه به هم! «مرجان زارع» شعری درباره خنده سروده است که در ادامه می‌خوانیم.
بند کوله‌پشتی‌ام
بین راه کنده شد
کوله‌ام سقوط کرد
کوچه غرق خنده شد
چند بچه رد شدند
خنده‌رو قدم‌زنان
واقعا قشنگ بود
شکل خنده‌هایشان
ایستادم و کمی
زل زدم به بچه‌ها
خنده‌ام گرفته بود
از صدای خنده‌ها
مرجان زارع